Piękny wschód - dzień 2. W centrum kontynentu

Pierwsza nocka minęła spokojnie, było ciepło, sucho i bez zakłóceń. Obudziliśmy się dość wcześnie, ale poranne czynności i pakowanie zajęły nam tradycyjnie około dwóch godzin. Po 9:00 ruszyliśmy w drogę w kierunku Augustowa.



Tam zakończyliśmy zeszłoroczną wyprawę przy okropnej deszczowej pogodzie. Teraz pogoda była o wiele lepsza, zza chmur przebijało się słońce i było ciepło. 



Krążyliśmy trochę po Augustowie szukając kościoła i Mszy o odpowiadającej nam porze. Przejechaliśmy się trochę po mieście odwiedzjąc m.in. Kanał Augustowski. Tutaj już było na tyle ciepło, że Michał zdjął długi rękaw.









Przed kościołem mieliśmy trochę czasu więc podjechaliśmy sobie do jeziora Necko. Było naprawdę pięknie i ciepło, aż kusiło, żeby wskoczyć do jeziorka na szybką kąpiel.



Msza była długa, z okropnie nudnym kazaniem, a sama architektura kościoła dziwaczna. Jak rakieta, albo latarnia morska :D Kto to zbudował...?



Dalej jechaliśmy już szlakiem Green Velo, minęliśmy dworzec kolejowy, znienawidzony przez nas roku poprzedniego. Wyjechaliśmy z miasta i jechaliśmy przez las, a następnie dookoła jeziora Sajno. Gdy przejeżdżaliśmy obok miejsca postojowego mieliśmy się nie zatrzymywać, bo już było późno i straciliśmy tego dnia już sporo czasu. Stanęliśmy jednak na chwilę i zachwycaliśmy się pięknym widokiem. Podjechał też do nas rowerzysta z Warszawy, którego później jeszcze kilkukrotnie spotkaliśmy na trasie.
Dodatkowo wyjęłam apteczkę i zajęłam się stopą, którą niewiadomo dlaczego zaczął mi obcierać but. 



Po kilku kilometrach zatrzymaliśmy się znów pod sklepem, aby kupić picie i zjeść lody. Znów spotkaliśmy tego samego rowerzystę. Za dużo nieplanowanych postojów, trzeba było wprowadzić większą dyscyplinę, żeby przejechać konkretny dystans tego dnia. 
Od tego postoju w Białobrzegach jechaliśmy już znacznie sprawniej. Przejechaliśmy przez kilka miejscowości i usiedliśmy w MORze dopiero kiedy zgłodnieliśmy. 



Po jedzeniu przeanalizowaliśmy mapy, bo niebawem mieliśmy pierwszy raz zjechać z GV. Chcieliśmy koniecznie pojechać do Suchowoli - punktu oznaczonego jako środek Europy. Zaraz po ruszeniu z postoju minęliśmy tabliczkę informującą, że wjechaliśmy do Biebrzańskiego Parku Narodowego. Przed miejscowością Jagłowo zjechaliśmy ze szlaku i niebawem dojechaliśmy do Biebrzy. 
Zatrzymaliśmy się by zrobić zdjęcie i zaczepił mnie wędkarz, z którym porozmawiałam chwilę. Powiedział, że w Suchowoli jest też pomnik ks. Popiełuszki, który pochodził właśnie stamtąd.



W rzece kąpał się chłopiec, który narobił wielkiego krzyku, bo odpłynęła mu mała boja, ale ktoś szybko mu po nią podpłynął. Gdy już ruszaliśmy, powiedział nam "dzień dobry", a trzy sekundy później "do widzenia". :D Rozbawił mnie bardzo.
W miejscowości spotkaliśmy kilka osób i każdy - nie ważne czy pieszy, czy rowerzysta - mówił nam dzień dobry. 



Dalej czekało na nas kilka kilometrów przedzierania się przez większe lub mniejsze piaski, a od miejscowości Karpowicze był już asfalt aż do Suchowoli, z długim podjazdem na koniec. 



W Suchowoli wszystko co chcieliśmy zobaczyć było w jednym miejscu. Pokręciliśmy się tam chwilę, zrobiliśmy zdjęcia i tą samą drogą ruszyliśmy do Karpowicz. Zaczęło się zjazdem, ale później jechało się równie przyjemnie.



Zrobiliśmy sobie postój przy sklepie, Michał poszedł po małe zakupy na wieczór, a przy okazji najedliśmy się. 



Jadąc sobie dalej główną drogą zauważyliśmy na polu duże stado żurawi, jednak kiedy Michał podchodził bliżej od razu się spłoszyły i zerwały do lotu. Zdjęcie jest więc tylko z daleka.



Myśleliśmy gdzie by rozbić namiot, bo cały czas byliśmy w BPN-ie. Wróciliśmy na szlak, przejechaliśmy przez Dolistowo Stare i Nowe, a we Wroceniu zatrzymaliśmy się na polu namiotowym. Poza tym, że było trochę trawy na rozbicie namiotu, tuż nad Biebrzą, wiata i śmierdzący wychodek, to nie było nic nadzwyczajnego. Okazało się, że tuż obok jest pole namiotowe z prawdziwego zdarzenia, ale pewnie było drożej, no i to nasze miejsce było tylko dla nas. :)



Przed 19:00 mieliśmy już miejsce do spania, więc spokojnie rozbiliśmy namiot, zrobiliśmy sobie prysznic pod drzewkiem i zjedliśmy kolację. No może tak spokojnie to nie było, bo atakowały nas tabuny komarów. Odwiedził nas też wstrętny kocur, który próbował zajrzeć nam do namiotu, a po spłoszeniu osikał nam tropik. Całe szczęście, że tylko tropik, dość łatwo to wyczyściliśmy i już nam nie śmierdziało. :P



Poszliśmy spać wcześnie, ostatecznie zadowoleni z całego dnia i przejechanej trasy.