Pomyślałam, że przydałby mi się dodatkowy rower, jakiś taki byle jaki. Chodziło mi o coś takiego, żeby móc dojeżdżać nim w różne miejsca, bez obawy go przypiąć i zostawić bez nadzoru. 
Olśniło mnie, że w szopce stoi jakiś stary rower, przywieziony kiedyś przez tatę od znajomych. Zatem w sobotę od rana wygrzebaliśmy go spośród sterty gratów, ja go wyczyściłam, a Michał zajął się przeglądem technicznym. Po dokręcaniu niektórych części i regulacji okazał się być zdatny do jazdy, nawet opony były ok i nie muszę na razie kupować nowych.
Ciężko się na nim jeździ, ale nie chodzi mi o pobijanie rekordów, tylko w miarę sprawną możliwość przemieszczania się. Do komunikacji miejskiej/podmiejskiej mam coraz większą niechęć. A rowery miejskie są zbyt niepewne - raz są na stacji, raz ich nie ma, więc nigdy nie mam pewności, że uda mi się taki wypożyczyć. 



Zdjęcie roweru zrobione kilka dni później (początkowo miał zdjęty stary bagażnik).

W Boże Ciało podjęliśmy pierwszą próbę odwiedzenia wszystkich drewnianych kościołów wchodzących w skład Szlaku Kościołów Drewnianych wokół Puszczy Zielonki. Opis można przeczytać tutaj. Wtedy dotarliśmy do siedmiu z dwunastu kościołów, więc dziś postanowiliśmy odwiedzić pozostałe pięć. 
Trasa była w dużej części wyznaczona leśnymi ścieżkami, które były bardzo zabłocone. Nie zliczę ile razy zastanawialiśmy się jak pokonać kałużę zajmującą całą drogę, albo w którym miejscu błotko jest najmniej grząskie. 
Początkowo trasa była taka sama jak ostatnim razem, wyjazd z Poznania, Koziegłowy, Kicin i wjechaliśmy w las. Pogoda sprzyjała, było ciepło, ale niezbyt gorąco, jechało się fajnie. Czasem tylko zdarzało się mniejsze lub większe błoto.



Przejechaliśmy przez Dąbrówkę Kościelną, zastanawiając się nad zrobieniem przerwy, ale pojechaliśmy dalej.





Dotarliśmy do Rejowca, gdzie znajduje się jeden z kościołów, ale najpierw zrobiliśmy sobie przerwę. Dopiero gdy się posililiśmy, udaliśmy się do kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa.



Kościół jest bardzo mały, ale ładny, nawet udało się wejść do środka.





Już podczas postoju zrobiło nam się chłodno, a zaraz za Rejowcem zaczęło kropić. Na szczęście dla nas nie rozpadało się, a ciemne chmury się rozeszły. Jechaliśmy wzdłuż drogi z kocich łbów, tak poprzerastanej trawą, że z daleka było widać ładną, zieloną ścieżkę.



Gdy dojechaliśmy do Jabłkowa, słońce świeciło już na dobre, ale grzało jeszcze słabo. Pokręciliśmy się chwilę koło kościoła, który był zamknięty i podjechaliśmy do sklepu na lody. 



Ruszyliśmy dalej i niebawem naszym oczom ukazał się kościół Wszystkich Świętych w Raczkowie, który także był zamknięty. 



Z Raczkowa znów jechaliśmy lasem aż do Skoków, do kościoła św. Mikołaja Biskupa. Kościół miał otwarty tylko przedsionek, ale udało nam się zrobić zdjęcie wnętrza. Zdecydowanie jest to najmniej drewniany kościół z całej dwunastki. 





Ostatnim z odwiedzonych kościołów był kościół św. Marii Magdaleny w Długiej Goślinie. Był otwarty, ale nie udało nam się wejść do środka. Gdy tam podjechaliśmy akurat wychodziła z niego para młoda, a gdy już goście się rozeszli, to przyjechali kolejni na następny ślub.



Zrobiliśmy sobie przerwę na jedzenie i odpoczynek, po czym ruszyliśmy już w stronę domu. Ta część trasy m.in przez Murowaną Goślinę i Czerwonak była już w stu procentach asfaltowa, ale dzięki temu szybko dojechaliśmy do domu. 
Cieszę się, że udało się razem odwiedzić wszystkie kościoły, które Michał już wcześniej widział, ale ja nie. 
Dziękuję za wycieczkę! :)